artık benden mektup beklemediğini biliyorum anne

“benim kıymetlin”
iyiyim merak etme
biraz ırgalandı yüreğim sadece
bu ara sık sık atarlanıyor nabzım
kokun geliyormuş gibi burnuma
alışkanlık say olur mu üzülme
gelmeyeceğini bilsem de
ya da cevap vermeyeceğini
yazmak iyi geliyor




artık benden mektup beklemediğini biliyorum anne

iyiyim
sadece dizlerim...
bilirim
iyiyim desem de
seni kandıramazdım hiç
sesimin tonundan bilirdin hemen
neye burkulmuş yüreğim
nereye süt dökmüş kedin



artık benden mektup beklemediğini biliyorum anne

dur telaşlanma hemen
dünya dönüyor yine
işe yeniden başladım
yavaş yavaş alışıyorum çalışmaya
arada rüzgarlar sert esiyor doğru
arada öksürüyor pencere önleri
bütün odalar soğuk
bütün odalar sessiz
iyiyim dedim ya
alışmaya çalışıyorum işte



artık benden mektup beklemediğini biliyorum anne

korkuyorum biraz aslında
giderek silinir diye siluetin
sana da oluyor mu öyle
duvardaki tablo ağlıyor mu arada
çiçekler soluyor mu sürekli
merak etme sıkı örtüyorum üzerimi
merak etme huzurun gür dağında yalnız açan öksüz çiçekler gibi yatağım serili göğe



artık benden mektup beklemediğini biliyorum anne

benim
belki yazımdan tanıyamazsın dedim
ellerim titriyor biraz
hem laf dinlemiyor bazen
nereye oturacağını şaşırıyor harfler
buruşuk kağıtlara yazıyorum diye de içlenme e mi
hırçın kediler gibi tırnaklıyorum diye
merak ediyorum sadece
hiç mi okşamayacak daha
bir kerecik de mi değmeyecek
o pamuk ellerin saç tellerime


artık benden mektup beklemediğini biliyorum anne

farkında mısın
kaç yıl göçüp gitti
kaç kez yavruladı doyurduğun kuşlar
kaç yıl oldu yanaklarının elmasından öpmeyeli
biraz solgun görüyorum sanki seni
zayıflamış mısın biraz
sönmüş sanki göğsündeki çiçekler!
bu nasıl doymaz toprak tanrım
bu nasıl nadas!
iyi bakamıyorlar mı yoksa size de
nevresimler hep kirli
tüm mevsimler kış mı sizin ülkede de!..



artık benden mektup bekleme anne!

...
..
.







ToprağınSesi





.