Gördüğünde yalınayak kaçacağım bir hayalet değildi yalnızlık,
Uçucu kederlerin buğusuyla aynı cümlede kullandığım.
Çünkü;
Gün gece olmadan ne kadar hükümsüzse,
O kadar hükümsüzdü var sandığım kalabalığım.
Zıddıyla kaim bilirim, muhal varlığım..

Varlığım ki,yalnızlıksa mayası
Onunla doğdum,gölgemdi,
Onunla sürecek sonrası...
Yani,azalan gözlerimde ergen hüzünler yerine
Kaçınılmaz olanı yoldaş seçiyorum beraberimde.
Böylesi daha bi yakışıyor sanki ,
Artık hiçbir şeyde eski rengini göremeyen yüreğime..

Kendimde arayıp kendimde bulduğum
Kelimelerin giysisinde ölgünleşen dizelerin
Ya da
Ne yapsam uçurumuna düştüğüm
Yanılsama vadisinin
Kıyısındayım...

Yaradana yakışan yalnızlık,
Cüzlerine yakışmaz mı
Ki,göreceli varlığım
Deryanın gölgeden damlası...

Yok sayıyorum atladığım ne varsa
Her şeyin kendine özgü bir rayihası var zira,
Kekremsi,acı,yakıcı olsa da...