Çöl...
Sıcak kumların hışırtısından başka
Hiçbir ses yok artık içimde ve dışımda Bir çölün dinginliği , Bir de kendi varlığım yanımda... Bütün sahiplikleri bıraktım ardımda, Çünkü, Sahipliktir insanı kaybetme korkusuna köle yapan da... Çöl ve hiçlik duygusu avuçlarımda... Hiçlikmiş her şeyin mayası aslında. Yıldızlar daha parlak gece karanlığında, Tek varlık bu ;kuru sarı çöl kumu... Tekliği hissettirdiği için sevdim bunu da Var edenden başkası yok,tek o var eninde sonunda Kedersiz bir yolculuk bu,sakin Kaçınılmaz sona gönüllü olmak,yaya Bilge bir mürşit bu yüzden dilsiz çöl Aradıkça uzaklaştığın menzil Aslında ayaklarının altında... |
Şiir SUDUR
Şiir AĞAÇTIR
Şiir DENİZDİR
Şiir HAVADIR
Şiir CANLIDIR
KISACASI ŞİİR YAŞAMDIR
GÜNE YAŞAM KATAN ŞİİRİNİZİ BEĞENİYLE OKUDUM KUTLARIM EFENDİM.
OZAN ALİ AYDIN 2