Doğarken ve Ölürken
Derinden akan bir yeraltı nehri gibi yalnızlık,
Hep arka planda varlığını bildiğin... Hem de hiç düşünmesen,dile getirmesen de İçinde bir yerlerde sezdiğin ... Biliyorsun çünkü, Yalnız geldin ve yine yalnız gideceksin... Güvercinlerin kanat sesi de, Rüzgarda kımıldayan yaprakların hışırtısı da, Güneşin solgun ışıklarının herhangi bir yere düşmesi de Hüzün verir nedensiz bir biçimde... Bununla barışmalısın , Acıdan arındırmalısın ıssızlığı Kim bilir,belki yalnızlıkta parıldar hakikatin ışığı... Aslına döneceğin cevherin meskenidir Ve sen her şeyden arınmadan Kendini göstermeyecektir... Tek yoldaşı kalır insana giderken, Bir giysi gibi bırakır insan anıları,ismini,gövdesini.. Sadece hep yanında olan yalnızlık kalır Doğarken ve ölürken... |
Yüreğine emeğine sağlık usta
______________________________Selamlar