Geçmişim pek parlak değil...
Hatta içleracısı bile diyebilirim...
Bu kalbe her giren yaraladı...
Bir bıçak izi bırakıp gitti...
Unutulmaz ayrılıklar yaşattılar bana...
En ağırıda seninki oldu...
Çok erken kaybettim ben kendimi...
Çok erken...

----

Ben severken yüreğime yenik düştüm...
Yitirdim benliğimi...
Gülüşümü kaybettim bir kere...
Gülüşümü...
Şimdi...
Üşüyor ellerim...
Titriyor...
Titriyor bu soğuk bedenim...
Yaralı bir kuştan farkım yok
anlayacağınız...
Çırpınıp duruyorum öylece...
Çırpınıp duruyorum...

----

Oysaki...
Ben bir yangındım,
sevenin yüreğinde...
Bir gözyaşıydım,
gözyaşı...
Sevenin gözlerinden dökülen...
Bir umuttum,
hiç bitmeyen bir umut...
Etraftaki tüm olumsuzluklara rağmen...
İlk önce umudumu çaldılar benim,
hayallerim kayboldu...
Sonra...
Gözlerimdeki yaşları kuruttular,
taş kesildim...
Taş oldum..
Ve içimde tek bir ateş kalmadı,
buz tuttu kalbim...
Buz tuttu bu bedenim...
Gel de şimdi bu yaralı kalbe,
sev de...
Mümkün mü sence?
Sevebilir mi dersin yeniden?
Hadi sevdi diyelim...
Peki...
Güvenebilir mi?
O kadar hayal kırıklığından sonra
bir daha birine güvenebilir mi?
Zor...
Hemde çok zor...
Çok zor...

----

Yitirdin Sen,
bendeki güvenini...
Çok acıttın be yüreğimi...
Çok üzdün beni,
çok...
Tek darbede paramparça ettin,
seni ölürcesine seven bu kalbimi...
Ruhumu bedenimden söküp aldın...
Bir gece vaktinde benzin dökerek,
ateşler içinde yaktın...
Yaktın seni seven bu kalbimi...
Yaktın...
Artık boşunadır çırpınışların...
Boşadır çabaların...
Sen...
Sen, seni seveni kaybettin...
Kaybettin...
Başın sağolsun...

Yazan : Recep Hamza