16
Yorum
30
Beğeni
0,0
Puan
1733
Okunma
uçurtmayı rüzgara kaptıran çocuk gibiydik
tepinip durduk
ağlayınca meme veren buluttu göğümüz
ıslandık
ama hiç uslanmadık
senin hep acın vardı
benim, ilacım
kim gelip soracak olsa
en kötü alışkanlığındım
ne vakit adımı aşk koyup
aşka aşık olunca
leylaya büründün
bakışlarımda
oysa ne mecnun olurdu benden
ne de çöle kasaba
bir avuç kumdan
fırtına,
saat,
ve bir serabın kıyısına sahil sererken bir yandan
yanı başımızda pinekleyen devemize
dikenler batıyordu
tam da fala bakarken
çöldeydik,
akrep boldu haliyle
ve sanırım yelkovanı sokuyordu
aşk başa düştükçe
bilirsin,
aşıklar insan değildir
sevenin gözünde sevgili
ya peri
ya da kanatsız bir melektir
kendime baktım sonra
ne krala benzer bir halim vardı
tahtına kurulacak
ne de bahtıyla barışık bir bedevi,,
aşkı ayrılığa kaptıran iki sevgiliydik seninle
üzülüp durduk,
hüzne kalem veren ilhamdı perimiz
yazıp çizdik
ama inan bana
hiç silinmedik..