Hatırşinas bir yükümlülük
Pervazında seyrin
Aşka zimmetli adeta ölüm.

Kavuşamadığımız kadar açıldığımız enginliğin
Sure tadında sunumunda huzurun
Kayıp varlığa hikmeti
Sağır bir şiirden bile alacaklı
Tapusunu üzerimize geçirmişse zulmün.

Istırabı dillendiren şahika
Gök gözlü metanetin sahibi hep seven bir anne.
Kebirlerin kibrine yenik düştük
Destursuz sevgileri mi saldık yokuş aşağı?

Bir terennümden mütevellit
Güğümleri sözlerin
Sonrası muğlâk
Devinen zengin zümrenin
Solundan kayıp geçen yıldız şiirin
Sağında med-cezir etkisi yaratan yaralı fıtratın.
Bir husumet tüm olasılık
Garip bir tahayyül yoktan var eden değil mi ki Tanrı.

Hadi, geçelim gidelim gecenin ziftini içmeden
Hadi, azıcık daha sevelim içimizdeki yalnızlığı
Bir de muhbir imler derleyelim
Şiirden çalıp çırptığımız bunca duyguyu
Pelesenk yapmışken ceylan yüreğe.

Sondur umudum sondur muradım
Son dediğin O’nsuz neye denk düşer varlığım?
Tekerinde yılgının
Hayatın küpeştesinde sanma ki
Her dem düğün dernek?
Hangi metaneti ıskaladık da
İmdadımıza yetişti melekler?
Hangi sureyi fısıldadık da
Aşka bağdaş kurdu vasıfsız meziyetler.

Şimdimizi sonlandırsak mı ne?
Dünümüzü öğütsek bile neye çare?
Arsız bir şarkıdan nemalanıp umudu
Göğe mi kuracağız içimizdeki hezimeti,
Belki kubbenin soluğu kesilir
O yetim çocuk ölünce.

Hangi yandaş?
Hangi yoldaş?
Delik deşik ruhun kambersiz sunumu
Defteri dürülen yeknesak kelam
Aslımıza dönük yüzünde
Yarı baygın bir telaş
Adı olmayan bakir bir şiirde
Top tüfek hazırız ölüme.

Ne şehidin ne şiirin hakkı ödenir
Yeri geldi mi vatan için nasıl da ölünür.
Bağnaz bir acı olamaz yekten sebebiyet
Sudan bahanelerle
Ölümü dindiremez içimizdeki hale.

Kaydı kuytu yok madem merhametin
Sevip de temenni edelim ezelden
Muhbir bir cümlede
Basireti bağlanmış neşede
Yeri geldi mi suskunluğun cephesinde
Yâd ederiz geçmişi aşk niyetine
De sonlandırırız her acıyı
Şevki, umudu elde bırakmadan.

Zikrimi uyutan fikrime düşüp de yolum ez kaza
Zamana minnet borcum yok mademki
Hangi yalanı sunmalıyım şeytana?
Göğün örtüsünün altında saklı kanatlarım
Eşref saatimi de uyuttum gitti
İçimde muteber bir acı.

İğne deliğinden görüyorum rüyalarımı
Dünya dediğin ise kocaman bir düş sepeti.
Uyumsuz notalar araklıyorum
Sol anahtarında sevdalı bir kız çocuğu belliyorum
İçimdeki o hulasa boşluğu.
Derinlerin merhalesinde
Bitimsiz bir yangın
Biteviye çöreklenen hüzün
Demli bir çay misali
Soğuğun çeperinde
Şeker atmadığım şiir nöbetleri.

İçimlik imgeler
Somurtkan mizacım
Savruk gölgeler
Geç kalmışlığım…
Eşrafım pek bir kaygılı
Ve kaypak düzenek.
Teyellediğim aklımı yitirdiğim an
Dolacak mademki miadım…

Çömeliyorum yüzümdeki çiller dökülürken
Gamzesi kayıp şehirler görüyorum
Gezdiğim her şiir şiir yürek.
Zamları uyutulmuş kepaze söylemler
İçindekini görmeden etrafını kötü gözle süzenler…
Değil de artık umurumda
Satır başı yaptığım her duygu
Ne özel ne kayıp nazarımda.

Duyuyorum sakil sesleri.
Uymuyorum düzene.
Savuruyorum mahrem sitemleri
Dengimde olmadık bir çehre
Sözcüklerin tekelinde kala kalmışlığı nefsin
Zulmü baş tacı yapmış ne çok kirli kisve.

Beyhude kelamın zararından mı dönsem de kar
Misal: unutulduğum güzergâhta
Bir el verseler içimdeki yetim köze.
Ah’larımla daralıyorum
Dualarımla feraha çıkıp
Düzlüğe düşüyor yolum sabahın ilk ışıklarında
Oysaki soyut bir rahlede
Donanımlı yüreğim
Beyitler mi garez de ne
Sonrası dilsiz satırlar ve
Müptelası olduğum o saydam boşluk.

Hadi çevirin beni yolumdan
Sanır mısınız ki uyarım size?
Uyumsuz naşımda
Bir sela vakti
Görmeden istiflediğim ne çok şiir
Aslında
Yazmayı unuttuğum
Bir avuç mutluluk niyetine her şiir.