ARTIK MISRALARIMI YAKACAĞIM
gözlerimde kan kokusu
dünden ısmarlama uykular cebimin muhtevasında posta pullu acılar ne olurdu! birazını kalbine koyup ağırlasa idin matem imi tutuşturmak yerine sevinçlerimi elimden çalmasa idin yıllar mı sahipsiz hani yoksa sen misin vefasız nerede start verildi nerede final gerildi anlayamadım aşağıladığın yüreğim var ya zamansız ayaklanmış amansız bilemezsin ki kaç kez yerinden söküp attım benim değil duyguları elenmişler hasretin kahrından yudum yudum içmemişler benim değil artık bir caz musiki si değil anılarım gönül yangınlar im kibrit alevi hiç değil bir sonbaharın akşamında şu İstanbul da elime alıp kalemi boşuna sana buladım anlaşıldı; mısralarımı yakacağım anlaşıldı; taş üstüne taş bırakmayacağım o ırgat düşüncelerimin emeğini kimin aklına gelirdi ki bir gün o köhneleşmiş zihinlerin ama bakışlarına asacağım kimin aklına gelirdi ki bu zibidilerin bu şerefsizlerin oyuncağı olacağım |