HÜZÜN SANRISI
Hüzün Sanrısı
Bakışlarından keder düşmüş Hüzün sarısı eylüllerin yaprak dökümüne nazire Uzaklara bakarken dalıp gitmiş bir çift esrik elâ göz Naif nazenin parmaklarında saklı giz Dışardan bakıldığında esrarengiz İçine girdiğinde sert istiridye Siyah inciler saçılır görebilene Çoğu zaman kendi elini tutar Parmaklar birbirine kenetli Ayalarında boncuk boncuk terler Alnına kader çizmiş kederler İmtihan ağır kulaklar sağır Bağır babam bağır Var git sen aşgı çağır Gerisi yük gerisi vesair Az gidilen yolun müdâvimlerinin Yüreğinde sevdalar misâfir ... Yunus Beypınar |
yaramdan da hoşum, yarimden de...’ derdi herhalde...