SoN_uÇSadakât çiçeklerinin özünde Hep hasret birikirmiş Gözleriyle de mutluluk yağmurunu taşırlarmış ... Gel zaman git zaman hastalanmış papatya saçlı olanı Hep haykırdığı sevgi adına Kalbinden hüküm giyeneceğini bilememiş Evreni sevgi kurtaracak dedikçe Güzelliği haykırdıkça Hep ezilen , kırılan o olmuş Pes etmek yok demiş sessizce kalbine Üzerindeki nazarı çiçek özleriyle yıkamış Kırılganlığını evlatlarının gamzelerinin gülüşleriyle iyileştirmiş Ve hüznün sesini bi güzelce kısıp Tüm acının yeşilimsi tozunu silmiş Ve demiş ki Kaç yarın daha görürüz bilmiyorum ruhum Şükür güzel günleri yine birlikte Göreceğiz gözlerimizin cennet bahçesinde Kanayan yaralarımız güle dönüşürken... nagi han |