Yatıralım dostlar masaya bir an
Menzile giderken nereden koptuk
Kültür harmanıma mührünü vuran
Nehirden, ırmaktan, dereden koptuk

Biz bize benzerdik bir asır evvel
Gıptayla bakardı hep yedi düvel
Sanki üstümüze esti karayel
Örften, ananeden, töreden koptuk

İlim kapısında olmadık reşit
Cehalet bizlerde envaiçeşit
Yapmayınca ilmi hakiki mürşit
Bölgeden, kıtadan, küreden koptuk

Mümin sıfatımız çok muhteşem de
Modaya esirdik giyim kuşamda
Rehberimiz iblis, günlük yaşamda
Kuran’dan, ayetten, sureden koptuk

Kutlamadık yıllar yılı biz resmen
Sahip çıkmayınca çaldılar kısmen
Milli bayramlarda geçmiyor ismen
Nevruzdan, bahardan, cemreden koptuk

Bürüyünce aklı, gözü mal hırsı
Unuttuk itikat, imanı, harsı
Sanki torunlara geçiyor irsi
İnfaktan, zekattan, fitreden koptuk

Ömürlük sevdayı sananlar oyun
Sezonluk aşklara eğince boyun
Değişti kadına bakışı bayın
Aslı’dan, Şirin’den, Zühre’den koptuk

Geçim telaşesi sarınca bizi
Silindi kalplerden fıtratın izi
Velhasıl Delibal uzatma sözü
Sıladan, vatandan, yöreden koptuk

Celil ÇINKIR - DELİBAL