Sevgi Uyanışı
yüzümüz eski birbirimizin
anımsıyoruz yağmur yağmura şarkı üzüntülerden geçmiştik kuruyan çiçeklerin dudaklarından bir neşe su gibi eğimini bulan tez sevinç hani ayrılıyorduk ya her gün birbirimizden sonra bir deniz dalgalarıyla tekrar ederken sabahların yaralı mutluluğu durmaz yalvarırdık göğe sığmayan avare yalnızlıkları bizi sevgiye sürükleyen yolun ışığı korkunun kalbi kırık karanlığı işte bu yaz şimdi mısra söz ağaca bulaşmadan işitiyoruz severken kaçan sezgi uyanışını uyurken sus birbirimize bakalım. |