iki lâfın omurgası.. dil-bilgesinden döndüm önüm ardım söz yığını yelkenleri şişindim her t-araf mavisiz liman terk-i can değil yüreğimden çıkan şizofren hoyrat kalem uslûbumdan taviz verdim ben’i beklemesin ecinniler olağan içimin gizli dehlizlerini aldırdım..şimdi gün ışığından sızma tümceler dimağımda oynaşıyorlar feri ölgün sureti solgun bir cümle değdi gönlüme kitap arası kadim bir uğrak yeriymiş-unutulmuş derin bir atasözüyüm adım ’sükut,çene kemiğinden evlâdır’ dedi epeydir saklı k-ayıp yunus dost’un sözünü arıyorum hatırlamıştık kimselerin almadığı paydan devrilmişti insanlık vagonu eğilmiş raylardan kabiliyetsiz artistik intihar teşebbüsleri duyduk varsıllardan bir de..politik eşraftan ’çok mal haramsız-çok söz yalansız olmaz’ biz size lâzımız zenginimiz partimiz ölmenizi ister mi hiç yunus emre cânımız... .. |
saygım ve selamımla..