yağmur mu yağıyor yoksa
yorgundum
çıkıp dışarıya baktın benim için
kaldırımlarda boynu eğik bir kaç insan
beraber uzayan yolları dinledik

yoruldu sokağın sonu
hızla büyüdü gözlerim doldu
verdi ellerini yıldızlı ışıltılar
rüyalarda kayboldu

bir kaç yıl çoğalarak dinledik yazı
ip sarkıtıp geçenlere
bizi duymaları için yalvardık
bakın burada uyuyan bu güzel gül sizin
en derin hisleriniz

akşamlar sarhoş hatırlamak istemedi bizi
yüreğimizi savurup ağlayınca
hatırladılar
bir karartının altında yemyeşil öpüşüyorduk

bu tükenmez hayal sandığım
anıların kapımızı çalıp kaçışı
ürkek kalpli mavi çocukların
çekingen uçurtmalarla gülümsediği
gökyüzünün beyaz kalbi imiş

seneler sonra ellerimiz
yeniden dünyanın solan bahçesine düşünce
un ufak soldu umutlarımız
bütün yarınlar
sonsuzun kederinden bize baktı.