Mülteci duygular
Mülteci duygular
Sabah düşüyor siyah gecenin düşüne gülüşün ipek yaz serinliği ismin gölgesinde oturduğun söğüt, ayaklarının altında akıp giden şırıl şırıl dere bağbozumunda fikrimin ince gülü. Desem ki; her yer her şey arapsaçına döndü kimbilir neyin nesi kimin fesi; hangi pedagog düzeltebilir çocuk ruhlarımızın kara yazgını alını, morunu akını ülkenin şizofrenik hayat hikayeni artık hiç bir şeye hiç kimseye kızamıyorum. ve biraz kırılıyorum içten içe hiçe saydıklarımı saymıyorum bile ölümler bile düğün gelirken tersine sarmışken çıkrıklar yok s/ayarken kırklanırken her acı beslendi zakkum çiçekler kış bahçelerinde. soysuz erdemini yitirdi her duygu yerli yurtluyu kovdu yurtlu mülteci: sabahı müjdeliyor bak ağaran şafak bir güne daha uyanıyor kuşlar, yeşil çimenler ve kara toprak! hiç bir olgudan habersiz saksılarda fesleğenler rengarenk ortancalar, katır tırnağı çiçekleri, akşam sefaları güneşin doğuşunu bekliyorlar gönüllü ordu. sabahın seherinde. ağlayarak gülerek uyanan çocuklar... yeter ki; gün eksilmesin pencerenizden... 13/06/2016 |
Gönüllerde doyumsuz bir şiir meydana gelmiş...
......................................... Saygı ve selamlar..