hep geç gelirdi buluşmaya
kızardım
laf söyletmezdi de pek
ve hep ateşe hazır olurdu sloganı
“hazırlanamadım”


ben pası alınmış bıçak gibi parlardım
bir güvercin taklası kadar hepsi
sırt üstü yüzermiş gibi süzülürdüm gözlerinde
elbiselere atardı hep pası
“ne giyeceğime karar veremedim
bakma öyle idam memuru gibi
işte geldim”

bilmezdi, bilmemeliydi
kaç izmarite yataklık etmiş küllük
kaç gemi batmış yüzükoyun
kaç bardağın dibine tükürmüş demlik
derin olur şairlerin iç cebi
hele olası ayrılık ihtimallerinde
tam bir soylu kelimeler cenneti

özenli sayılırdı aslında
ve hayli de bakımlı
‘gök kuşağı gibi giyinir’ derdim
ince askılı omuzlarına asılmış çamaşır gibi saçları olurdu
hafif nemli genellikle ıslak
gözleri hariç dimdik otururdu iskemleye
bense kıyıya vurmuş gemi gibi savsak
her zaman özen gösterirdi yediklerine
sağlıklı beslenirdi
sanki rus ruleti oynarmış gibi
çakmağı şaklatarak yaktığı cigarayı saymazsak


belli etmese de etkilenirdi
-sözümona-yalanlarımı sorgulayan
köşelerine şuh bakışlar saklanmış
kapkara gözlüklerden bilirdim
o kıyıya yanaştıkça
ben boyuna palamar çözerdim
ya sinemada olurdum bir önceki gece
ya dostlarım çok üstelerdi!
yılan gibiydim
her gün deri değiştirirdim


üzüntüsüne ve sevincine ortak içtiğim tek kadındı
her gidişi ölüm
her dönüşü beni yeniden doğururdu
her gittiğinde yelkovan paralardı saat
benim gibi bir serseriye tam iki yıl on üç gün dokuz saat dayandı
ya yalanlarımla yalınayak koyun koyuna yatacaktı
ya da...

gitti
o kazandı!








ToprağınSesi



.