Öncesini görmesin sakın gözlerim;
ahengini, çizdiğimiz o ilk resmin,
gelişini gün gibi,
caddeler kıvıl kıvıl,
gülücük saçıyorken..

Sonra motosikletle -
ve de külahta dondurma
on yedi derece -
ve gece de ay ışığında
Işıklar Pastanesi - yamaca karşı
Dörtlüler çarpıyor sanki her tarafta.
Çiçekçi plastik taburede
sarı hortum var elinde,
yirmi bir defa aynı, ıslıklı hava.

Şimdi ise;
yırtık hayaller,
aşık o haller,
akıllanmadım ben,
görmeyim bir daha, seni!
Seni anımsatan hiç birşeyi.

Epey öte dur - göremeyim seni!
Gözbebeğimde, yüreğimle
boğduğum yarım,
cam kırıntıların yalpalamasın..
kımıldamadan kal içimde!

Hele o son hali;
duymayım sesini bir daha,
çınlıyor hâlâ kulağımda,
son sözlerin,
sedası bir yabancının, sadece..

tavrını kendine sakla,
ölümden sonra da arama.