İhtiyar kaptankuleden bir emare, kapattı ocağı ateşi, çekti perdeyi pencereyi. Tamam dedi ihtiyar kaptan, tamam dedi, doğru zaman, çarptı kapıyı ardına bakmadan, çözdü bağı halatı, güneşe doğru yol aldı. Tek göz dürbün, ufukta sonsuzluk sonu meçhullere açıldı. Saldırdı şuursuz hoyrat fırtına, savruldu bir o yana, bir bu yana, tehditler savurdu öfkeli, o durdu deniz debelendi. Tamam dedi ihtiyar kaptan, tamam dedi, doğru zaman. Tüterken ağızında burnunda, sarma tütünden cıgara, telkin etmiyor daha hasretin, çekilmez dedi daha kasvetin, tedirginsem eğer telaşlı, al dedi ulan, al canımı. Halatı koptu nafile, bağrı yanıyor bağrı, limanı terk etti bir kere. Saldırdı şuursuz hoyrat fırtına, savruldu bir o yana, bir bu yana, tehditler savurdu öfkeli, o durdu deniz debelendi. Haykırdı ihtiyar kaptan, tamam dedi doğru zaman! Dönersem kırsınlar dümenimi! Dönmem! dedi, derya canımı alsın ki. (Görsel: Andreas Achenbach) |