kelimelerde ölür...



duygular gibi
kırısır
sarı bir kahve lekesi gibi
düşünki
zamandan caldığın her güçsüzlük anı gibi
kücülür
hatta biter gibi durulur


kaldırırsın
kendini icinden birşeyler devrilir
düşer yok olur
umursamadan
yaşarsın öğle akşam gece
günler
yetişmez zaman öksü kusunun susduğu yağmurlardır
kargalar
bile güzel ucmaz gökyüzü ıslıktır
bulursun
bir kaç tane hata yığını




icinden
olmaz dersin imkansızdır
yaşanmayan
ne varki
kaybolsun düş olsun yada hayel
bir kaç gün
anlarsın kendi kendini
yapmadağın ne varsa sorgularsın
ne bir ümit
nede bir kıvılcım vardır
güneş hep aynı batar
ve ay karanlığı sever dersin



kabul edersin
geçmiş yada gelecek
değişmez
dururmu anlaşılırmı
yahut hiçliğe cıkan sonmu
kapkara bir amaç kaplar
cıkar
dolaşır renk alır yahut tükenir
bir sızın bile oynamaz
icinin
kalabalık hali rahattır
amacın ve huzurun dağılmaz
tam tersi
ruhun artık seni ele verir
cıkmaz yollar
gördğün mükembellikler
umudunun
bin parca hali yavaçca tüm olur



kablarsın
dipdiri halinle hiçliğini
gülersin
bazen çokca öğlesine
bir şeylerde bulursun rahatlığı
gözün
ağrımaz o an mutlusundur
hep aynı günleri yaşamak istersin
cünkü
aradığın şey icindedir
bakmakla görmek gibi
kendine
kızmak yerine azcık düşünürsün
o an birşeyler
tükenmez yerini bulursun





bir gökkuşağı olursun
yada bir mevsim
baska bir an olursun
yeni bir zaman
durgunluğun senden ayrılır
baska biri olursun
eski tuhaf hallerin gider
sustukların icinde büyümez
tam tersi icinde birşeyler fafifler
yok olur birşey başlamaz yoktur
adını koyamadığın ismini bile bilmediğin
hayata olan bağlığın
yağmurun kışın yazın sonun
hep aynı kalır
o an özlem terkedilmiştir
yüzünün eski hali gelir
icinin binlerce bosluğu tam olur




eskiden kaçmak şimdi ise yaşamak
düşün biraz ne kaldı
yada ne varki
hepsi ucup gidermiki
hava düzmüdür
gökyüzü kuru kalırmı
yollar derin anlar ağırmıydiki
ölümlerden canlı kalmak
her gün icindeki bağıran acıya su dökmekmiydi
seni senden baska kimse bilmezmiydi
hadi söyle durma bakma öğle
herkez bir gün ölmüştür
yaşamak icinde olsa
o cehennemden cıkmıstır
kallanlar ise özgürmüdür
düşün hadi
anla biraz idrat et
temelden sona kadar
bir adım at kendine
berki düzelmez ama uğrasdım dersin
kendi halindeki amaçlarına
yada olmayan gölgelerine


şimdimi
gökyüzü düz ve kuşlar yağmur gibi
gözümden değil ama
icimden ağlamak istiyorum
bir acıyı bilmek gibi
düşünmeden parcalanmak
her gün yaşamak icin değil
bu gün ölmek icin
gülerken ağlamak gibi
ve
hiç bir acının ilacı yoktur...







-