Sana gelmek böyle işte
Parçalanmak milyon kere

O iğne sessizliği
Bir terzi ağzındaki
Sensiz olmak böyle işte
Niye böyle, niye?

Ah olmuyor
Ne yapsam olamıyor
Hep buzlu yolların
Yürünmüyor, yürünmüyor

korkular biriktirmek
sesiz harfler içinde
kuru durgun yeşilimsi sularda




üzülmek büyütmek neşesiz ağır sancılarında
renksiz cümleler ölçmek ağır adımlarda
yorgun bir su gibi kana kana vurulmak buz günlerde




sayısız bir rakam gibi bir olamamak
çarpılan günleri eksiltip
çıkan sonuçta bölünüp parçalanmak sonuna




sen hiç olmayan kadın
rüyalarda dans etmeyen düş
çocuk gülüşlerinde ağlatımsı kalan göz




gittiğin o günler kalamayan meçhul ifadeler
kanadı kırık sandalye gibi sesiz gidişler
hiç sevmedim ruhundaki kalın sesleri



kırmızı bir aşk yoktur
ne siyah bir sevginin aldanışlarında
nede unutmayan bir sevdalı gün




vazgeçilmez biri vardı
aklının oyunlarında
ne güle bildin nede sahipsiz seve bildin


arada kalan koça birlerce güne
yarım yüzler kendini öldüren düşler bıraktın
öğle güzel kırdınki kendinde yeniden doğdun




kırk kere gelse de
kırkında da
kırık bırakır bazıları