yüreğime çığ düşüyor
kelimelerine yatırıp yatırıp
yüzümü.
ayazlarına uyanıyor
g-özlerim ki
-insan
vurgun yediğindemi anlar
h-içliğin derinliğini-

hazırım…
dokunmadan omuzlarına
ve ağırlığına ANılarının
çıkıp gideceğim.

kabul ederek bütün sonuçlarını
asık yüzlerini
ve kirlenmiş önlüklerini
ki düzeltilmeyecek hata olarak
kalacak adıM.

Zamir yok
zamAN asılsız.

kulağında çınlayan sesler
odalardan/odalara çekilen bir gölge

önündeyim...
hiç karşılaşmadık
burada olacağını biliyordum.

küstün ve değiştirdin
rengini ojenin
küstün ve kestin en derin yerinden
bileğini ki
bir yara açılır/kansız.

sana ait hiç bir şeye
dokunmadım.
kirlettim biraz AKciğerlerini
bana ait olanı üflerken derinden.

renksizlik ne demek?

ellerim/ellerinken
güçlü dokunuşlar
ve kor gibi dudaklar
biriktirdim iç ceplerimde.

açtım
sana/zamANa
ki döktüm hepsini
yırtıklarımdan kokun sızıyor
içime.

ışığın yok/
kaybediyorum gölgemi
bileklerimi ve dirseğimi
alçıya alsınlar yüreğimi
bir boşluk
bir boşluk daha şimdi.

çekerken ellerini/ellerimden
çerçevesiz resimlerim oldu
ki sıkarak dişlerimi
çekerek saçlarını kökünden
içimdeki sesleri kırıyorum
bir bir

seni öldüremiyorum.

dağılıyorum/dağlanıyorum
gömerek yüzümü yastığıma
unutmaya çalışıyorum
seni ve kendimi...



m.b.