İŞTE BENİM ÖĞRETMENİM
İŞTE BENİM ÖĞRETMENİM
Sabah tan atarken, Biri geçerdi evin başından. Günaydın der! Güneş doğmadan onun ışığı vururdu yüzümüze. Ailece severdik onu. Ayak sesleri şarkı söylerdi kulaklarımıza, Kimse onun kadar güzel gülümseyemedi . Alfabeyi öğretirken Atatürk’le başlardı. Bir zorlukla karşılaşırsan, “Atatürk gibi düşün” Sözü hiç aklımdan gitmedi. Keman çalar şarkı söylerdi. Hep uzaklara bakardı o güzel gözleri… Okul uzaktı, Bir gün bile geç kalmadı. Ömrü azdı ama en uzun o yaşadı, Çünkü, Onun bir saniyesi bizim bir dakikamıza bedeldi. İşte benim öğretmenim böyle biriydi!... Yusuf Yılmaz |