Belki Başka Bir Bahara
ey azize’m
neden hep acı diye sorma ben sana çiçekli böcekli şiir de yazarım lakin vicdanım el vermez vicdan ki içine ağlar herkes kahkahayla gülerken ılık baharlarda yaşanan aşkı bende bilirim fısıldarken kulağıma rüzgar yokluğun yanaklarımı okşarken kıvranırken kimsesiz bu bedenim pazarlanırken ben kabirlerde yeşersin diye umut her gün bin cemre düşüyor kalbime binlerce doğum sancısı içimde binlerce kez uyanıyorum çocuk ağlamalarıyla ve her defasında, aklımın zifiriliğine gömülüyorum işte azize’m yokluğunda nefessiz mezarda kefensiz anlık çırpınışlarındayım toprağın bir ben yara alıyorum her darbesinde hayatın ölümcül çaresizliklerin son durağındayım sanki şiir yazmayı erteledim belki başka bir bahara belki de başka bir hayata... 07 Mart 2018 |
insanlar vardır sayfalar dolusu yazar
hiç birşey anlatamaz
insanlar vardır bir satıra dünyayı sığdırır.
Mükemmel,BİR PAYLAŞIM ancak bu kadar güzel ,