EMANET
İsyanımı attım uzaklara ben,
Aldım kucağıma sevgi sazını. Bilin; gelmem gayri tuzaklara ben, Tattım sevdaların kutlu hazzını. Bundan böyle hava hep ısınacak, Benimle birlikte güller yanacak... Dört yana ılık bir meltem esecek, Börtü böcek kendisinden geçecek, Benim sevdiğimi bir yar, bilecek; Uzaklara bakan gözler benimdir, İyi bak, gözlerim, emanetimdir. Elli yıldır taşıdığım gözlerim, Kutusunda saklı bütün gizlerim, Ondandır, dilime düşen sözlerim; Bu dilimin şifresini gel sen, çöz, Gülüm, açmam yabanlara, sana söz. Yaşarız sevdayı sevgi deminde, Beyaz bir bayrak aç, bu gün geminde, Dalgalar mutedil denizlerinde;Ü Sahilde bekleyen ben olacağım, Yalnız sana açılacak kucağım. İçim kıpır kıpır, yüzümde neşe, Ey gönlüm bay bay et güne, güneşe, Sen de katıl koşumuza pürneşe; Gel çıkalım patikadan dağlara, Savur saçlarını deli rüzgara... Tam dorukta uzan, tut ellerimi, Teslim al verdiğim emanetimi, Öylece beklerim kıyametimi; Nasıl olsa bir gün zaten kopacak! Seninle aşılır, bu yokuş ancak... Başka kurban ara, beni arama, Efkara kapalı kapımı çalma! Yeter bunca zaman yediğim çelme; Yoruldum ben, onca zaman gezmekten, Yeter gönlüm, vazgeç beni üzmekten. Hayrettin YAZICI |
Efkar,kapalıyım,kapımı çalma!
Yeter bunca zaman yediğim çelme;
Yoruldum ben,kapı kapı gezmekten,
Yeter gönlüm ,vazgeç beni üzmekten...
yüreğine sağlık değerli gönül dostum güzel bir şiir meydana gelmiş haz aldım selamlarımla