Bir Kış Sabahı
Bir Kış Sabahı
Nekadar kahretsek de İkimiz de yaralıyız Serap misali Ay şavkısı bir yanımız Gözlerden uzak Ha açtı ha açacak Tomur tomur fidanımız Kurusa da çatlasa da Toprak bizim topraımız Oysa ki Çiçek düşlerdik biz aşkı Zehirli sarmaşıklar arasında Şimdi her şey mıh gibi aklımda Kenetlenip öpmek vardı Şımsıkı sarıp zamanı Tutuşup yakmak vardı Yeniden kor olmak köz olmak Külenmiş bir kıvılcım Ateşler içinde ürkek Mangal gibi bir yürek Yandı yaktı neylesin aşk Lakin Ben seni bir kış sabahı Gülhanenin soğuk yüzünde buldum Düğümledim dudaklarımı Öptüm ağzının içinden Erittim bakışındaki buzları Sevgi tohumladım geleceğe Kahve gözlerini katık etim Sürdüm ömrümce ekmeğe Bu günü, yarını, seneleri. Seninle yaşayarak Yavaş yavaş sessizce... ’ salim erben |