İçimdeki Çocuk
Kendini tanıdığında
Bir yürek yükü rüzgardı Estiği zaman doruklar da Ayaz gecelerin nöbetçisi Eli nasırlı ama sevdalı İşçi emekçisi Adı Salim’adı Zalım dı Ne zaman ihtiyaç duyulsa Petek olur bal olur Doyumsuz bir tattı Çocukluğu çocukluğumun yanın da Yüzüne baksa ayna da Ayna gülümserdi ona. O küçücük minik yüreğinde Koca bir dünya taşırdı Haşarı... Sevdalı... Kavgalı... Bazen bir kuzgun olur Bazen bir kuğu Her dalıp çıkmasında Kendini kendin de öldürüp Aşkın da dirilten Dilin söyleyemediği sözleri Yudum yudum içen İşte o çocuk daha sonra Ne aşklar tanıdıı... Sırtlan dişli Sahte gülüşlü O çocuktu ama sevgisi büyüktü Sevdiği zaman. Ateş cehennemi nasıl severse O da öyle severdi Şimdi o çocuk bende içimde Aha tam şuramda Yıllaryılı çogaldıkca çogaldı Ama hiç büyümedi Ya da... Ben büyütemedim Öylece kalakaldı... Hala Çocukluğu çocukluğumun yanında... Baktıkça gözleri gülümseyen O çocuk Hiç büyümedi. Yada...... Ben büyümesini istemedim Zalımı Salim Erben |
Metal yorgunları yönetir bizi
Kondonsötör bozuk parça bulunmaz,
Direncin değeri düşüktür dizi
Bu aletle asla menzil bulunmaz.
---- 1.07.2017 – Tozkoparan / İstanbul
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ - İstanbul