Ben Giderim Buradan
Bıraktığım yerlerde hüzün çiçekleri var
gönlüm daralıp durur aya bakamam gece ağladığım dağların ahını taşıyorum bu kadar menzilleri göze de alamadım ne kadar sevmişim ki orman dağ ve güneşi sade dağları değil kendimi aşıyorum... Bir köy mezarlığında yatan sevgililerin hikayesi vuruyor akan coşkun dereye geriye gittiğinde koca bir ömür coşku garmonun sesi ile coşup çağlayanlarız sular kabardığında yürek de harelenir sen sevilmesen bile bulursun orda aşkı... Geyikler su içerken kertenkele hiç korkmaz yak gecenin içine ağacın dallarını kırılma sen be hilal bana bakmadı diye geride çevirmezdi açtığın kollarını ağladığımı bilse ağlar mıydı ki acep beraber gider miydik o güzelim vadiye... Tepede ki o kale baktım duruyor hala bilmem kimlerden kaldı kim can verdi burcunda kimi ağlatır yıllar süsleniyor bak hayat bu kadar mı duygusuz bu kadar mı perişan göğe açtığım eller havada öyle kaldı ben giderim buradan geride keskin sırat... NOT: Garmon, bir çeşit akordeon(Müzik aleti) AHMET ZEYTİNCİ |
Kalemin susmasın
_________________________Selamlar