Böyle Çocuklardık
Şimdiki gibi
sahici silahlarımız yoktu bizim duvarın yada ağaçın arkasından dekmanya dekmanya ya da dıkşın dıkşın diye ateş eder arkadaşlarımıza operasyon çekerdik kimseler ölmezdi... Uzun eşek oynardık arkadaşlarımızın sırtına biner bizim köyün imamı ile bağlantı kurardık "Bizim köyün imamı alttan verir samanı üstten çıkar dumanı çattı pattı kaç attı." samanları alttan verirken dumanı üstten çıkardı... Velhasılı iyi çocuklardık yağ satardık bal satardık ama vatanı satmadık hiç bir zaman... Teyzelerin pazar filelerini taşır kedilere köpeklere taş atmaz sever başlarını kaşırdık... Kıbrıs Savaşında hüngür ağladık dört arkadaş zafer bizim olsun diye böyle çocuklardık varlığımız Türk varlığına hediye... |
Öyle bir dünyaya göz açıyorlar ki tarifsiz.Evet biz çok ama çok şanslı cocuklardik. Korkmadan hiç kimseden şüphe duymadan sokağa arkadaşlarımız ile oyunlar oynamaya salabiliyordu bizi annelerimiz. Zamanımızın çocukları evlerde hapis, hepsinin elinde ya telefon ya tablet boş zamanlarını böyle! değerlendirmek zorunda kalıyorlar maalesef. %90 ni oyun oynuyor ve Tabi oyunları da sahte.
Komşunun komşusuna, arkadaşın arkadaşına, sokaktakinin sokaktakine güveni kalmadı artık. Her kime baksan içinde binbir şüphe taşıyor. Masumiyet öldü ya da öldürüldü.
Yazacak çok şey var da uzun tutmakta istemiyorum yorumu.
Velhasıl şimdiki zaman yani -Z kuşağı tabiri- ile bu dünyanın son kuşağı sanirim.Birbirini tanımayan saymayan ve birbirine acımayan...
Tebrik ediyorum. Manidar bir şiirdi...
Selam ve Saygılarımla...