Cin Gecesi
Zaman yelkovana binmiş giderken dörtnala
Güz mevsimi hücum eder ağaca ve dala. Çözülür düğümler, tükenir nur topu günler Hicran hicret eder beldeye başlar sürgünler. Âlem ki, olur koskoca ıssız bir mezarlık, Biçilir ölene kefen, doğana nazarlık. Mızrap hüzne dokunur, teller hasreti söyler Bir sevda türküsüyle inler şehirler, köyler. Kopar vuslat ipliği dağılır boncuk boncuk Ağlar haline içimdeki kimsesiz çocuk. Titrer mum ışığı cin gecesi gölgesinden Vurulur kahpece son yürekte gövdesinden. Mahşer meydanı kıyamda beşer, çırılçıplak Alınlar kararmış, başlar eğik, gözler ıslak. Zamanı sırtlanmış akrep, gider kadran kadran Cin gecesi bu gece yar, unutma beni an… |