Yüz
Az önce,
Eylül yüzlü bir kadın, Diz kapağından öptü hüzünleri. Ay yüzlü, esmer bir geceden geçtim. Susarken avuç içlerimde onca şiir, Ben bir şair sevdim. Kalbindeki mürekkepten ellerine kadar. Ekim’in yorgun cümlelerini çizdim yüzüne. Üşüdüm ilk defa. Hatırlıyorum soğuk bir kış günüydü, ve yağmur vardı. Bütün pencereler açık! Göğsümde beyaz bir kardelen yaprağı. Saçlarımda kızıl bir gölge. Uyandığımda çoktan gitmişti... Özge Özgen |