YOL ZULÜME GEBE
YOL ZULÜME GEBE
Yol zulüme gebe, suçumuz gani Otuzu aşmadan aymalı insan El seni yormadan, sen seni tanı Bela taşır, içten oymalı insan Yokuşlardan inip, düzüne varıp Dostun yüreğine, gözüne varıp Nokta özümüzün özüne varıp Vicdanın emrine uymalı insan Ömrümüzün yağı, yanar fitil de Marazat fışkırır, hemen her ilde Elin gözündeki çöpü değilde Kendi kusurunu saymalı insan Arifin gözleri kör yöne bakmaz Yaratanı seven öksüz bırakmaz Ölen, öldürene madalya takmaz Sevgiyi cihana yaymalı insan Yüreğimiz birdir, aynı atıyor Kimisi alıyor, kimi satıyor Nalsız koşturanlar, çulsuz yatıyor Midesi dolunca doymalı insan Musa’yı taşırsan denizler boğmaz İnsan vardır insan, mezara sığmaz İkiyüzlülükten inayet doğmaz Dışından kabuğu soymalı insan Çiftci baba gayrı kısıldı sesin Eskilerde kaldı yarım piyesin Cana hürmet eden, canımı yesin Rızayı merkeze koymalı insan Ahmet Çiftci 01-02-2018 |
Her şiiri güne gelecek kadar güzel kalemlerden birisi de sizsiniz ve yazın hocam en kısa zamanda.
Saygılar sunuyorum efendim.