hicran
dili lâl olan bir karınca düşmanı
bu şehirde yuvalarını süpürme peşinde ve bir sineğin kanatlarını sonbahar düşlerinde koparma sürekliliği bir farenin hayali anlayışları arasında yüzerek bir yolu labirentinde kaybolup gidenin uçurumu ve bir insana atıfta bulunarak köz olmuş dertlere melhemidir diye bir fermana yol çiziyor saldırgan ruhlular ve toprağın alnından öpen bir güneşin cenazesi kılınan bir aşkın nuruna nur katıyor kulağı nazenin bir bulutun üstüne yığılan hicranı güllere misafir bir duayla iç geçiriyor meyveler hizmete aşikar bir hurinin elinden rüyalarla örtüşen karekterin dejavuyla başa gelen bir mehdiye sırrını ifşa ediyor işaretler mezarlara çığlıklarla boşluğunu anlatırken dünyanın kalbinde bir uyanış geçiriyor fal kiyametlerinde bir kahramanın bir kadın okuyucuyu aldatırken b/ölüyor şiirler kendini ve şiir kibre karsı isyan etmek iken |