sonra.acının ağırlığında ruhun ezilir gözünde dünyanın sakin hüznü kalır düşünürsün haksızlık gibi alınırsın dertlerle konuşur hayat küsüp susarsın alaca kuşlar biriktirip gögü izlenirsin bir kent kalır kırılmış parcalanmış onursuz bir aşk kalır arkanda sıfatın ürkek bir yağmur ciğerin kan kırmızı umutla dolu pismanlıkların yakanı bırakmaz ölüm gibi bir şey olur kendine sarılıp kendinçe düşer ön yargı mahkemem kimse görmez , kimse bilmez düşersin yalnızlığa icranlar ve hüzünlerle sonra kalabalıklardan kacıp kacıp ona bakarsın onun mutlu olduğu anlara mutlu kalsın umutla büyüsün tutkusu olsun ve yeşersin yaşama sen hep tek kalırsın. yaramaz bir çocuk gibi yalnız. ve sakat ağır bir özgürçe ... |
Kalemin susmasın
____________________________Selamlar