’’Akdamar Adası’na ithafen’’

Ah Tamara! ..
yorgun dalgaları en iyi sen bilirsin
mehtapsız gecelerde usulca ağlayışları
bir sen dinledin turnaların serenadını
ayrılık akşamlarını kucakladığında
bir sen emzirdin kucağında dolunayı.
simsiyah dumanlar kaplarken asumanı

Ah Tamara! ..
koca bir mavilikte bir başına
mahzun kalışına mı yanayım
derinlerde sakladığın sevdalılara mı
ah! ..o gözlerindeki kırmızılık
iştiha çığlıklarına düşmüş can mı,
yüreğinin sıcaklığı mı, hınç mı?
sen mi seçtin erbain yalnızlığını
yoksa bir ah mı bağladı ayaklarını.

Ah Tamara! ..
Kardeşlerini görürüm, her sabah ve akşam
yanyana dizili beşi bir yerde
en büyük kardeşin zengin, umarsız
küçüğü heybeli yine çarıksız
kınalı, sedef, biraz daha ilerde
kız kardeşin dul, sahipsiz üsküdarda
gelen geçen gemilere karşı arsız
her şeyini almış İstanbul denen hırsız
ne su, ne balık ne de toprak
ne dal, ne yaprak kalmış, çırılçıplak
onlar senin kadar saf ve temiz
onlar senin kadar duru güzellik değil
sen, tamara kal; akdamar sana yakışmaz,
Van’ın en güzel kadını sağlıcakla kal
Tamara, değişme hep öyle kal
Ah Tamara! ..hoşçakal

Ensar Cevval