Gecede gündüzde
Solunan havanın yurdu yoktu
İçimizde biriken matem duvarları
Yıkık döküktü
Hayatımızı eriten
Yalnızlıklar ülkesi çok soğuktu
Geçen rüzgâr asi
Zaman çaresiz
Hava çok sertti.

Tenha sokaklara sıkıştırılmıştı
Küçücük bedenler
Puslu köşelere gizlenmişti
Esrarengiz insanlar
Yüksek yamaçlardan süzülmüştü
Hırçın damlalar
Yurdumuzun can evine yapışmıştı
Kara hüzünler.

Ezelden bu güne kadar
Bizler hep can kardeştik
Ebedi acılarımızı var gücümüzle
Uzaklara fırlattık
Sır perdelerini
Bedenimize nakış nakış işledik
Vatanımızın herbir yanını
Beyazlıklara boyadık.

Gelin dostlar
Artık huzurun şerbetini demleyelim
Yedi cihanda
Ufuklarda bayrağımızı şanlandıralım
Ülkemizde
Mutluluk nefesini
Kardeşçe soluyalım
Tüm sınırlarımıza
Barışın simgesini hediye edelim.

Mehmet Öksüz