YOKSULLUĞUN RENGİ*
İçinden azâd et!
Yarının umutsuzluk sabahını Denize fırlat Göğün uğuldayan bulutlarını Hiç düşünme Yüreklerin kan ağlayışlarını Yoksulluğun rengi İç dünyamı kanâtıyor. Ne olur! Hüzün perdelerini aralama kızım Yeşille mavinin arasına Sıkıştı ince sızım Hâzin ruhumu Kanatan zamana gebe yazım Yoksulluğun rengi İçimi kör kurşunla yaralıyor. Aldırma! Bu dünyanın dar zihinli ahvâline Seni can evinde işler Ecelin kırık karnesine Yorgun bedeninle Uzan sonsuzluğun evine Yoksulluğun rengi Sonsuzluğa çizgi çiziyor. Mehmet Öksüz |
Selam ve saygılarımla