binlerçe kelebek gökyüzünde
ağır seslerle uzaklaşıyor
kanatsız kalanlar üşüyor
zarif ve içten sessisçe görünmeden



bir uğultu sanki derin şancılar kulağımdan içe
kaybolmak geliyor kaybetmeden önce
sapsarı bir alev ve binlerce cığlık
feryat bu feryat sesim ufaktan kalan anı




gitme gitme yanımda kal
yüreğim üsür ve kanar her adın gecinçe
her yerde binlerçe hatıra ve sen kölemen ayrılık
sabahlar dolu gözyaşı ruhum toprakta kalan ay parcası



dualar gökyüzüne acan eller
göyümde büyü ben ufak kalamayan güneşim yıldızım nazlım
beyaz elbiseni cıkar ruhuna can ekle güldür yüzümün ufkunu
gel desem görürmüsün yüzümden düşen binlerce kuralsız acıyı



gitme ....................................
acının diğer adıdır yalnızlığımın her nefesleri
duygular kaplar gökyüzüme değen damla damla sızın
özümde sallanan canın bir yanım toprak kousu diğer yanın arafta





sonsuzluğu öğret bana yokluğunla sabrı değil
kör gecelerimde gel avut öksüzlüğümü
her adın gövsümde acan merhamet
ve binlerce sabahları öldürdüm tek sen yaşadiğe





elimden gelmiyor
yetmiyor cırpınışlarım harkırışlarımı duymuyordun
nefessiz kalan her günüm yaşamaktan pisman eden yoklukluğundur
bir canım giderken el sallamayan yüreğim icimde hapis kalan senler






örtemezdim kalın sevgini
derimde adın ruhumda sevgin
gözyaşımda giden günlerim
sesimde sadece senin can agrım



sacımda kırk günün beyaz bosluk
odalarımda yüz renkleri cile yalnızlık
bitmeyen ve beni tüketemeyen günün
canımla yoğrulmuş kalbimin diğer adın




senindi can
icimde durmadan atan ritmin
solumda duramayan göz yaşlarım sancılarım
hepsi senindi senin gökyüzümde rahat uyuyan canın



yokluk şimdi yalnızlığımın diğer kardeşidir...
rahat uyu sevgim canım ruhum
senindir bitmeyen akan kanım
uykusuz kalan yokluğum



sensiz ben bir hiçim,




hiç...