Çimen yeşili ya da deniz yeşili de olabilirdi,
vazgeçtiğimiz orman,suyun üstünde tutulan
diri ve engin ihtişamli bu buluğ çağı,dingin bir ödev,

kalbim buluğ çağına erince burnumdan biraz mezi,
suyun karnesi hep pekiyi,
ormanın ilk ağacı öğüt verici bir telaşla,
biliyorum kasti bir şey yok beni sevmende
bazen google’da beni sever öyle,
sonra zaman ağını örür, bekler kendini
bir garda,yavaşça durur bir vahiy,tıka basa dolu aklın
bir kişilik bile yer olmaz mı
sevilmek için,bu bilinemezdir ve kendini park olarak gösterir ormana
su görevini bilir,değdiği yerleri temizlemek için vardır
sen değdiğin yerleri yok etmek için varsındır,
Albert Camus kafamızı karıştırmak için
köşedeki sniper ıskalamak,orman ise varlığımı neşelendirmek
neşe ise özgecilik oynamak için,


’sana bir dönem önem vermiştim,işin bittiyse akşam
bize geçerken bıraksana’


şarkıları çok güzel olan bir orman,
ben yaratılmadan önce de güzelmiş,
güzellik olmadan önce de,biraz işaret parmağıymış,
taşa takılıp yere kapaklanan ilk insan
ilk kabul ediş,ilk boyun eğme imiş
yeşile çalan bir din, filmlerde aktörden ilk yumrukla yere serilenmiş


’kafamız neredeyse çatıya çarpacak,
bu yüzden nirvanaya yükselmek yerine
biraz komşuya geçelim,’


neyin önce var olduğunu yazan bir daktilo
ormanın ortasında
kimse ağaçlara kıyamıyor,
karşıdan karşıya geçen sırtlanın sırtına şimdilik not alınıyor,
daktiloyu öldürmekle ilgili her şey,
bence sniper yine ıskalar,
ayın ikincil görevi olur aldatmak...