ölüyorum tanrım
bu da oldu işte.
her ölüm erken ölümdür
biliyorum tanrım.
ama, ayrıca, aldığın şu hayat
fena değildir.
üstü kalsın.demiş ya üstad.

çok mu fazla dert ediyoruz bu hayatı kendimize sevgili öğretmenim,biraz salımıversek acaba diyorum,umursamasak mesela,olmadığı yerde sıkı versek avuçlarımızı ve şöyle bir göz ucuyla çalım atıp yürüyüversek önümüze bakarak.arkaya bakmadan gidilmiyor işte sorun o zaten sanırım.zalim bir şarkı gibi bu yaşamak,ne susturacak bir ölüm var onu ne notasını değiştirecek bir umut.

öyle zaman olur ki, odada yalnızken bile -yok oluverir- insan, bunun nedenleri çoktur, kişi yaşarken bile ölebilir.der ya şair.
daha fazlası
her şey olması gerektiği gibi üzüntülü hüzünlü acı çeke çeke ve ağır ağır yol alıp geçiyor içimizden!
kaybettiklerimizi bize geri getirecek bir yol gerek bize aslında.ama böyle bir mucizeyle henüz tanışmadım ben ne yazık.
her ne kadar yeni şeyler kazanmış olsak da kaybedilenin aynısı asla olmuyor.giden gerçekten geri gelmiyor.tıpkı dün gibi,az önce gibi,şu andan sonrası gibi.

yarım kalmış bir düş gibi. önümden geçip gidiyorsunuz. masalar, sandalyeler, geçtiğimiz yer, hatta elbiseniz bile gözümün önünde.

-bitmiyor,
sadece bazen belki güneşli bir günde veya kalabalık bir gecede geçtiğini sanıyorsun
ama geçmiyor esasında.
alışıyorsun zamanla.
asla bitmiyor.. sabahattin ali de böyle der.herkes kendi penceresinden bakıp öyle seslenir dünyaya velhasıl.

hep kendimize muhtacız işte.
ve hep mutlaka ona muhtaç olacağız.
bizi her şeyden ayıran o boşluk,o muazzam acı,o koyu bağlılık,derinleştikçe kararan bir kuyu.
sesimizin dönüp dönüp içimize çarpması da işte tam bundan dolayı değil mi.şakaklarımızı beynimize sokup onu zikredince aklımız kendine geliyor. şükür ki geliyor. bize şah damarından daha yakın olana hamdolsun o vakit.

-uzak nedir?
kendinin bile ücrasında yaşayan benim için
gidecek yer ne kadar uzak olabilir? demesi gibi yada ismet özelin.

yağmur göz kapaklarımıza mı yağsın yoksa gözlerimize mi karar veremiyorum.aşkı ruhumuza mı ısmarlayalım yoksa kalbimizde mi saklayalım.hangisiyle sevip hangi ile acı çekiyoruz hocam bunu anlamakta güçlük çekiyorum.. sanırım ömrüm bunu düşünerek geçecek.

güzel bir meşguliyet ama. buda bizim intizar şarkımız sanırım.kulluk sınavımız. insan olmak acı çekmeye talip olmak demektir.

çok özlemişim okumayı gerçekten.uzun ayrılıklardan sonra geliyorum ama öylede susamış bir göçmen kuş gibi kıtalar arası şiir içiyorum.

bu arada merhabalar hocam, Allahın selamı üzerinize/üzerimize olsun inş.

muhabbetle hoş kalın hep.
























Mehtap Yıldız tarafından 1/27/2018 3:16:03 AM zamanında düzenlenmiştir.