BU DA GEÇECEKsoğuk bir yalnızlık sarmış her yanımı hüzün çıplak ayaklarıyla cirit atıyor yüreğimde üşümem normal de şu titreyen ellerim. yürü diyorum geçmişin kulağına usulca geleceğin pembe hayali işkillenmesin senden saklan hatta bir köşeye öl orada öldüğünü ben bile bilmeyeyim helva kavurduk da ne oldu gidenin ardından amaç ağız tatlansın. Yaşar amca balkondan sarkıyor yine hep bu saatte düşürür gözlerini sokağa kusursuz ağzıyla milletin kusurunu arar gir içeri be adam diyorum içimden bak kapıları kapandı sokağın köpeklere de yazık sessizliği yemek onlara lazım biz zaten gürültünün dibine vurmuşuz. üstümde pijamalar pasaklı halimi gizliyorum aynalardan dağınık yatağımdan sarkan ayaklarımı üşengeç bir terliğe sokuşturup nefes nefese fırlıyorum son nefesini verir gibi inleyen odamdan kulaklarım da ’bu da geçer’ diyen eski bir şarkının kırıntısı ağzımda ayrılığın mide bulandırıcı öğürmesi anne diyorum taş duvarlara yaslanıp sobaya odun at kızın yine yalnızlığa soyundu. Ayvazım DENİZ |