AYAZ VURUR YÜREĞE KANKABir tutam aşk ver bana yüzüme süreceğim Öyle çok kirlendi ki belki temizler yüzü Kara bulaştı ruha bu ömrü düreceğim Bir damla göz yaşıyla söndürüver bu közü Vakit vuslatı vurdu artık yasaktır bana Umudu gömdüm çoktan dokunmasınlar cana. Gölgeler uzar gider sokağımın başında Beklenen gelmeyecek içimden biliyorum Cama vuran aksimse henüz gençlik yaşında Yaşlanmadan bu sima unutmak diliyorum Ah be kanka bir bilsen sevda demirden yelek Bir kez giydin mi onu çıkarmıyor ki felek. Çivi çiviyi söker eskiler öyle dermiş Kalkmaya mecalim yok ayaklarım tutmuyor Giden canımdan candı öyle çok benimsemiş Başka göze bakmıyor onu da unutmuyor Bir çare göster bana hafızamı sileyim Geçti gitti diyerek arkasından güleyim. Elinde gonca güller kapımdaydı her gece Şimdi gülü gördükçe ciğere kan doluyor Gözüm uykuya hasret bilebilsen her gece Acınası yüzümde hasret bile soluyor Süpriz yapsa diyorum bir gece çıkıp gelse Allahın verdiği can onun uğruna ölse. Sitemleri toplayıp çoktan gömdüm toprağa Kara gözleri gelir deliririm bir anda Dert dökecek kimsem yok anlatırım yaprağa O bile hüzünlenir boyun büker bir yanda Meyve vermez ağacım kimse uğramaz bana Yapayalnız yüreğim anlatamam ki sana. Sevda örümcek gibi kalbime ağ bağlamış Yıllar var ki özlemi kimseye anlatamam Gidene benim kadar acaba kim ağlamış Bu gönlün nağmesini kimseye dinletemem Ah kanka al karayı sür üstüme beyazdan Üstüme güneş doğmaz donuyorum ayazdan. Ayvazım DENİZ |