Bize Merhamet Edin
’’Sokakları mesken edinen bütün hüzünlü çocuklara, bizim çocuklarımız onlar’’
Bu sokaklar bize dar, gönlümüz geniş oysa Hüznümüz katığımız, sokaklardır evimiz. Fazlada hor bakmayın, çok meraklı değiliz Ana baba başta yok, eğer yaşamak buysa. Ben tiner çekmesem de, dostum İsmail’de var Bırak dedim illeti, dinlemedi bir türlü. Ciğer parçalanıyor, ruhlarımız mühürlü Aklı çıkıyor sanki, yanına da git kovar. Bizim ana babamız, terk edip gitmiş bizi Çalışıp çabalayıp, doğru yolu bir bulsak. Sıcak yemekler yesek, size gönlümüz sunsak Karşınıza gelince, mahcup etmesek sizi. Bizlerde bu vatanın, garip çocuklarıyız Kaderin ağlarında, çırpınmaktır işimiz Uzaydan da gelmedik, birer garip kişiyiz Elimizden tutsanız, silkinip rahatlarız. Ah be kötü kadermiş, deyip de es geçmeyin Bizler ancak destekle, hayata tutunuruz Bir tas sıcak çorbayla, inan mutlu oluruz Çok yaşamazlar diye, bize ömür biçmeyin. Biz istemedik asla, böyle rezil hayatı Bazen elden gelmiyor, ezilip gidiyorsun. Geçmişi hatırlayıp, ne mutluyduk diyorsun Bize merhamet edin, yürek olmasın katı... AHMET ZEYTİNCİ |