İNSAN; SEVERSE!Kuru dal çiçeklenir sevgi eli değerse Kış bile bahar olur sevenler el eleyse Unutulur kederler birlikteyken Neşe saçar evrene sevip de sevilenler. Tutup sevgi ipini saralım yumak yumak Sevene zor gelir mi aşkına bade sunmak Hayran olmak özüne tatlı diline kanmak Nasip olsun her cana aşkın nar-ıyla yanmak Mevlam bize kalp vermiş Dolduralım sevgiyle Sevmek yasak değil ki, çokta alsan yaşını Gözler neler söylüyor, kaldır da bak başını Yağmur bile toprağa sevdiği için yağar Güneş bile dünyaya sevdiği için doğar Allah’ın adıyla sev, seveceğin her neyse Yiter gider hüzünler olmaz meze kedere Nasihat ettim işte birazcık da kendime Henüz sevebilirken Yüreğinle sev diye Zarar vermez bilerek Seven insan kimseye Sevmek mutluluk verir Boğulursun neşeye Herkes bir sevebilse Gerçekten sevebilse. Diyorum ki duy beni Kalbimin tek sahibi Canıma can sevgili Yüreğimin biricik nadide efendisi Çekinme uzattım bak, sevgiyle tut elimi. Sonra; dedim ki Sana, bana, ona bize Düşün kendinden başka biri için yarını Aşkla bak gözlerine ser yoluna varını Düşünme bir an bile ver sevene kalbini Cennete dönsün dünyan Ruhunu aşkla doldur Tek bir sevgiliye, Aç gönül sarayının sevgi kapılarını. Kendimden öte kendim; ruhumun eşi Herşeyden çok sevdikçe, yüreği sevilesi Kalbi sevgiyle çarpan, gönlümün bitanesi Yüreğin var ya senin cennette gül bahçesi Bizim candan sevdamız o kadar büyüsün ki Dünyayı aşsın, evreni dolaşsın kaplasın tüm alemi.... 18/11/2017 Mlk Tryk |
Kutlarım...
Şiirinizi Beğendim...
....................................... Bitmez selamlarımla..