Gülüşün sırtını döndüğünden beri yüzüme, bütün iklimler soğuk…

Biliyor musun?
Hiç bu kadar üşümemişti yüreğim
Hiç bu kadar buz kesmemişti aklım
Ruhum bu kadar şiddetli fırtına görmedi
Donmadı bakışlarım gözlerimde hiç bir zemheride bu kadar
Ve gözlerim hiç bu kadar dalmadı okyanusun en karanlık dibine
Batmadım hiç bu kadar
Bitmedim hiç…
İnan bana
Utanmasam ölürdüm!

Dilimde bir şiir, zehir zemberek
Hangi hecesinden tutsam kanıyor
Kelimeler bölük pörçük
Mısralar yara bere ağzımda…
Aynı şiirde iki yabancıyız
Sevgimin canı acıyor sevgilim
Sesim sesine kavuşsun, sarılsın diye köprüler inşa ettim
Ne garip değil mi?
Burnumda tütüyor sesin
Gözümde sızlıyorsun...

İçimdeki çocuk ateşler içinde,
Cayır cayır
Bıçak açmıyor ağzını nicedir
Suskunluğunda kuşlar,
Balıklar ölüyor,
Irmaklar kuruyor umutsuzluğunda
Dağlar un ufak oluyor
Yapraklar sararıyor birer birer
Ve her yan güz oluyor mutsuzluğunda

Biliyor musun?
Susmayı öğrendim, uzun uzun
Anladım ki en güzeli uyutmak aklımı,
Ruhumu,
Kalbimi,
Unutmak kendimi
Ve sana yük olmasın diye ayrılığı ben sırtladım sevgilim
Avuçlarının içinden bir öpücük almışlığım var ödünç
Birkaç koklamışlığım ellerini…
Helal et

Gidiyorum…

S.U.

Serkan Uçar

01.11.2017