Şiir Olmak
sığındığımız mabedin sırrına kurban,
oğullarımız vardı, ve düşlerinden vurulan esmer tenli kızlarımız ve bir de... yitik ülkenin uçsuz çöllerine emanet aşkları kalır, hiç yaşanmamış... belki kaderlerine küsülü bir şarkı belki de miadı dolmuş bir şiir okurlar giderlerken: -hazana uğrayan gül gibiyim toprağa serpilen tuz oluyorum yarasına yasaklı ağıt yakan annemin annem mis kokuyorsun derdi hep bak anne; şimdi barut kokuyorum ah anne ah, babamın aldığı pantolon da kirlendi hangi sabun kan lekesi temizler anne? maviliklere hep böyle mi gidilir ? sahi anne; bana neden şiir olacaksın demedin? bak anne görüyor musun , herkes beni yazıyor, kurşun(nun iz bıraktığı)kalemle! 😥 *(Bu şiir, ortadoğu da savaş mağduru çocuklara adanmıştır) 04 Kasım 2017 |