ÖLÜ BİR ŞİİR OLMAKTAN GAYRİ...Şimdi evet, şimdi öfkeli bir yıldız olmak vardı Yine geceyi boykot eden; Belki de derli toplu bir günce Yine güneşin ışığına hasret. Belki de ölümüne sevmek vardı; Yine evrenin arz ettiği Ve kaçarken kovalanmayı şerh düşen o kaderin izi. Hadi, yitip git sen de, demekse meziyet Ölü bir şiir olmaktan gayri ne mi gelir elden Demeyi düşünmek bile haylice eziyet. Gün de şaibeli ömür de; Şiir de ıslak zemin de; Belki de eremediğim mertebeye özlemim Her günü derleyip de şiir tadında Sevgi kadar elzemim. Hakkın rahmetine nasıl ki doyamaz benlik Bir ucundan da sen tut şu şiirin, Demek bile gönlün mabedi; Sunumunda ne ise ömürlük duygulardan çıkıp da yola Varmakla dönmek arasında Attığım sayısız çentiğin şerrine binaen Bir de sabrıma katık yaptığım Şükür giyindiğim ömre hürmeten. Sonları nasıl ki sevmedim Ne sonlandırmayı ne de solmayı diledim Yine de hecelerime serdiğim rehaveti kucakladı meleklerim Ben ki hasretin nazarında şaibeli bir hayaletim. |
ayrıca geçen Halil Şakir hocamın eleştirisine incelik gösterip şiirinizi kısa tutmuşsunuz,kaleminiz ne kadar güçlü ise o kadar zarifsiniz..
canı gönülden kutluyorum şiirinizi ve inceliğinizi..
selamlar saygılar...