Mezar çiçeği
Yine döktüm yüzümü her yere,
Tuzlu sularda, kaşımı, gözümü, Umut adına bir kaç kelam için; Kaybolan ağzımı aradım. Yine gördüm hüznü, Vücut bulmuş yansımalarda, Yine döndüm arkamı herkese, her şeye, Sarılmayı bilmiyorlardı! Yaralasınlar, bıçaklasınlar diye. Yine gömdüm, ölü doğan geleceğimi, Kahverengi topraklara, Son bir kez çırpındım; İnançla, azimle, umutla besleye besleye, Ben toprak, Ben kum, Ben, beton oldum! Mezarlığımda çiçek açmasını, bekleye bekleye. |