Kimine göre hayat!!
Şiir bu günde ölmedim. Anne diyecek
Sen sevdikçe büyüyecek sevgiler Kısa etekli günler gelip geçecek hasretinden prangalar estiren Sokak kuşları ağlıyor Duvarların üstünde yuhalanmış kış Pinç baladızlarda yaşlandı incir ağaçlarında Ne bulvarda yürüyen yüksek topuklu kadınlar anlar Ağaçlardan Ne kalem bilir kendinin ağaç olduğundan habersiz Şişmanca gözlük arkasından bakıyor Gittikçe rengi solan dünya siyah beyaz Çırılçıplak bozkura gök çarpıyor Ne oğlan kızı anlar nede kız oğlana Hayatı tepeden bakmanın tadını çıkarıyor Sanırsın ki; kırkpınar pehlivanı Ah kızım ah sen giderken biz geliyorduk o yollardan Üstünde ve yaka tişört Ayağında maviden kotu Bilmez gezer durur var ile yoku Taşlar yıldızları birer birer sabaha kadar dökülsün Buz kesiyor ölümün soğukluğu avuçlarında şarapnel parçaları Kim anardıki; kim söyle ölmeseydi. Ahmet’i Mehmed’i Tarık’ı devrim savaşları başı bitli kitapların halkçılarını hakkıçılarını Unuturum satırbaşı yapmayı manzarasız bu alemde yinede üç beş gün anılıp unutulur Bütün ölenlerini ekmek derdine düşüp aş derdine düşüp yetir bitir derdine düşeceksiniz unutup Acı durur boğaz durmaz işi garanti olanların tuzu kuru düş peşine emeğin unut Bütün unuulanlar gibi ölümü kanıksadı. Sarmaş dolaş geziyor iş derdine can derdine Sahteleşti herşey aşklar, heyecanlar Artık hepsi herşey gedeolu Koşmakla tutulmayan bir beyin fırtınası içinde azı çoğa çoğu aza katmakta halk Ne zamanki düşünsem yağmur dolar gözlerim Bir yer var biliyorum henüz varılmamış Kuş olup uçsan o menzilin en tepesine Dökülen yaprağıdır savrulan külün Yazılmamış bir mısranın harfidir çiziktirdiğim Yarın istanbuldayım. (O yarın artık bu gün oldu) İstanbulu çizecek gözlerim Biraz deniz biraz martı Biraz gök belki biraz kız kulesi İçimde hasretlerle döneceğim kesin Bir yurt köşesine bırakıp geleceğim Canımın bir parçası kızımı Ve orada kalacak bir yarım okullar başlıyor İşte böyle ben böyleyim İstanbuldan doğan güneşi seyredeceğim bir zaman İçime kanaviçe işleyecek hasretin Çiçek demetim, buketim, herşeyimsin! Herşeyimsin Her akşam her sabah tefonunun zilini bekleyeceğim… Günde kimbilir kaç öğün! Duam kendine iyi bak! Seni sana sonra yardana emanet ediyorum. Ne çabuk büyüdünüz? Her harf bir devrimdi yüreğimi içine döktüğüm Her harf gökyüzü Her gökyüzü bir değil her insana kimi mavi kimi karanlık kimine orta direk! Kimine…………. Aşk! Kimine……. Nefret! Nurten Ak Aygen 17.09.2016 |
………………………………….. Saygı ve Selamlar.