Gelincik
Gelincik
Güneş yakar tenini, rüzğar kavurur geceyi bölen sesinde sessizliğin hüznü durur boş bakan gözlerinde o tren nereye gider ıssızlığın koynunda gözlerin merhametini dindiren hep o karanfil kokulu makber teselli etmez giden son yolun yolcusudur hüznün de sevincin de beraber giden alıp gitti gönlümü deniz ötesi gözlerinden gizli bahçelere kadir-kıymet bilmez seneler yıldız derledin ay/ın şavkında bir garip kuldun umudun taze yeşili eylûlü yaprak düşürdü içime binbir hasret düşürdü: bu altın yıllarïn gümüşü sarı hazan yaklaştı tatmadın aşk/ı bu çölde gözyaşları kışladı. bir buket gelincikti yanan kızıl ateşi sararıp Solan yapraklar ellerinden uçtu uçtu o narin kelebek dağları aştı aktı gözyaşım ardınsıra ırmaklara karıştı dinmedi gece.. Nurten Ak Aygen 16.09.2017 |
Gönül gözüyle çok Beğendim…
Şiir tadında kutlarım…
………………………………….. Saygı ve Selamlar.