Ayna Yüzler
susarak ve düşünerek ilerliyor yeşil hayat
bir dudak fısıltısı karışıyor hızımızın rengine ilk öpüş rüzgarların savurduğu yel zelzelesi konuşarak ve hissederek geri geliyor zaman tadıyor bir birini ayna yüzler acısı iki yansıma karışımı aynı tatlı ve sonsuz birleşen eller kararıyor bitiminde mutlulukların dalgalar kıyısından aşarak bir şey söylemek ister çekilip kayalarla oynaşan son melodi tekrar eden kalbin istim hışırtısı durgun bir yazı yazdığında bizi anlayan uzak açelya alevleriyle azalırken seszliğimiz ölmeye hazırlanıyordu göğe düşen düşünceler gözlerime dalıp yalanlar söyledi ağlama artık ağlama o beyaz bulutlara yalvaran biz değildik. |